Το «ακριβό» σε μικρή συσκευασία

Κάτω από τον όρο «Bichons» βρίσκεται μία ομάδα σκύλων με λίγο ή πολύ μακρύ τρίχωμα, οι οποίοι, ήδη από την εποχή της κλασσικής αρχαιότητας, ήταν γνωστοί σ ’όλες τις χώρες της Μεσογείου σαν σκυλάκια που συνόδευαν τις γυναίκες των ευγενών και των αρχόντων. Το μαλακό τους τρίχωμα μπορεί να είναι πότε λείο, πότε κυματιστό (ή σπαστό), και πότε σγουρό (ή βοστρυχωτό).

Ανάλογα με το είδος (φύση) και την μορφή του τριχώματος τα σκυλιά αυτά χωρίζονται σε έξη διαφορετικές ράτσες:

• Ο Bichon της Μάλτας – Bichon Maltese
• Ο Bichon της Αβάνας – Bichon havanais
• Ο Bichon της Μπολόνιας – Bichon bolognais
• Ο Bichon frisi, που ονομάζεται επίσης και Bichon tineriffe
• Ο Bichon λιονταράκι – Bichon petit Chien-Lion
• Ο Coton de Tulear

Η πατρίδα των Bichons είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, ο Χώρος της Μεσογείου, που ακριβώς όμως δεν είναι ξεκάθαρο. Ο διαχωρισμός σε διαφορετικές φυλές επήλθε σχετικά αργά και έγινε από τους Γάλλους. Μιας και η καταγωγή τους είναι κοινή μπορούμε να θεωρήσουμε την ιστορία του Bichon Maltese (της Μάλτας) σαν αντιπροσωπευτική και για όλες τις υπόλοιπες φυλές.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των φυλών είναι το σχετικά μικρό μέγεθος του σώματος τους. Το ύψος του ακρωμίου δεν επιτρέπεται να ξεπερνάει τα 30 εκατοστά. Το σχήμα του σώματος είναι λίγο πολύ τετραγωνικό και το τρίχωμα μαλακό και ως επί το πλείστων λευκού χρώματος.

Έχουν σχετικά φαρδύ και λίγο φουσκωτό κρανίο και το στοπ διαγράφεται πότε περισσότερο και πότε λιγότερο έντονα, ανάλογα με την φυλή. Το ακρορρίνιο είναι πάντα μαύρο, το ίδιο και τα χείλη. Η οδοντοστοιχία απαιτείται να είναι τέλεια, καλύπτονται από πλούσιο τρίχωμα και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Η ουρά βρίσκεται και αυτή ψηλά και τα σκυλιά αυτά ή την ακουμπούν στο πάνω μέρος της πλάτης ή την κρατούν γυριστή σε σχήμα δακτυλίου.

Η καταγωγή του Bichon Maltese

Ξεκινώντας από το όνομα θα έπρεπε κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι ο τόπος καταγωγής αυτής της φυλής είναι η Μάλτα. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι σίγουρο. Ο Έλληνας Καλλίμαχος (230 π.χ.) αναφέρει έναν Σκύλο-νάνο στην νήσο Melitaeus, την σημερινή Meleda, μπροστά στις Δαλματικές ακτές στην Αδριατική. Πρέπει όμως ν’ αναφέρουμε ότι και η Μάλτα παλιά ονομαζότανε Melita. Ο Πλίνιος (23-79 μ.Χ. ) αναφέρει συχνά στα γραπτά του τους σκύλους της νήσου Melita και λέει γι’ αυτούς ότι δεν ήταν μεγαλύτεροι από το μέγεθος ενός σκίουρου, μέγεθος βέβαια πολύ μικρό για σκύλους, έτσι ώστε αυτό το στοιχείο να θεωρείται σαν μεγάλη υπερβολή. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τα σκυλάκια αυτά θεωρούνταν κατάλληλα για την θεραπεία του κοιλόπονου. Έλεγε ότι αν τα τοποθετούσες επάνω στην κοιλιά που πονάει τραβούσαν τον πόνο επάνω τους και πολλές φορές μάλιστα μετά απ’ αυτό πέθαιναν. Ο Strabo (Στράβων) (68-20 π. Χ.) πάλι ανέφερε την Μάλτα σαν τόπο καταγωγής αυτών των σκύλων.

Το ζήτημα από που απέκτησε αυτός ο σκύλος  το όνομά του δεν είναι μέχρι σήμερα ξεκαθαρισμένο. Με το δίκιο του ο Dr. Reichenbach (1836) υπογραμμίζει τις διαφορετικές απόψεις περί της καταγωγής του Bichon Maltese και λέει: Σε πρόσφατες εποχές υπήρξαν διάφορες διαμάχες, για το αν η πατρίδα αυτών των μικρόσωμων σκύλων, που υπήρξαν τόσο διάσημοι στην αρχαιότητα, ήταν η Μάλτα ή η Meleda, μόνο όμως η κατηγορηματική μαρτυρία του Strabo (Στράβων) καταγράφει αυτή την τιμή στην νήσο Μάλτα…